Laatste en tevens langste dag.
Na het ontbijt wordt de tank nog een laatste keer volgegooid en dan gaat het richting Denver City. Het is gelukkig vrij rustig op zondagvoormiddag en we vinden een parkeergarage vlak bij de 16th Av. Mall, de lange winkelstraat die op exact 1 mijl hoogte zou liggen. Met uitzondering van Mount Rushmore hebben we nog nergens parkeergeld moeten betalen, maar hier kennen ze de prijzen: $4 per uur (€3,2), maar je staat dan wel ondergronds en bewaakt midden in de het centrum van de hoofdstad en dat kostte in Canada meer dan het dubbele.
De zon brandt weer genadeloos en we zijn blij wanneer we wat in de schaduw kunnen lopen of een winkel met airco binnengaan. Nog even wat drinken en een stukje koek bij de Starbucks, binnen want alle terrassen zitten vol, en we 'mogen' richting vliegveld rijden.
Auto inleveren gaat zonder problemen en we worden weer met de bus naar het luchthavengebouw gebracht. Voor een zondag is het best wel druk en het is een tijdje aanschuiven bij de bagage drop-off.
Bij de security gaat het iets vlotter totdat ma aan de beurt is. Natuurlijk gaat het weer met toeters en bellen gepaard wanneer ze door het poortje loopt. Maar in plaats dat men haar daarna met een draagbare detector controleert, worden er onmiddellijk twee dames van de security bijgeroepen die haar apart nemen. We leggen onmiddellijk uit dat de kunstknie vermoedelijk de boosdoener is, maar daar wordt eigenlijk nauwelijks naar geluisterd.
Er volgt eerst een hele uitleg van wat ze met haar gaan doen, maar nu is ma wel twee-en-een-half-talig (Mezeikers, Nederlands en een mondje Duits), veel verstaat ze daar niet van en dus wordt ik gevraagd om te vertalen. De dame legt telkens één handeling uit en dat moet ik dan vertalen vooraleer ze de volgende handeling uitlegt. Had ik ma nu het sprookje van Hans & Grietje verteld, was het ook goed geweest. De dame zal haar dus gaan fouilleren met haar handpalmen op ma's lichaam, behalve op haar intieme delen, daar zal ze de rug van haar handen gebruiken. Ook wordt de binnenkant van haar broekband gecontroleerd en kan dat dus onaangenaam zijn. Eigenlijk mankeert het er maar aan dat ze op haar hurken moet gaan zitten. We krijgen de keuze om de fouille ter plekke te laten uitvoeren of in een afzonderlijke ruimte. Dan maar ter plekke, we zijn voor de andere reizigers toch al opgevallen.
Na de fouille worden er staaltjes van de dame haar handschoenen genomen en deze worden nog eens op drugrestanten getest. Wanneer die ook groen licht geven is alles OK en mogen we eindelijk verder.
Het moet wel gezegd worden dat we zeer vriendelijk werden behandeld en er kon regelmatig gelachen worden. Maar ik vraag me wel af waarom op nog geen twee meter afstand een bodyscan stond waarmee alles sneller en waarschijnlijk zelfs degelijker gecontroleerd had kunnen worden met veel minder ophef.
Na dit intermezzo hebben we nog een klein uurtje tijd om door de luchthaven te flaneren en nog wat te eten. Buiten heeft het inmiddels flink geregend en wanneer we in het vliegtuig zitten, zien we dat het is afgekoeld tot 21°C. Willen de weergoden ons voorbereiden op het Belgische weer?
We zijn allemaal moe en hopen dat we wat kunnen slapen tijdens de vlucht, maar... dat is buiten enkele baby's en peuters gerekend. Eén baby slaagt er in om de eerste 4 van de 8 uren te liggen krijsen. De ouders zitten er bij en schijnen er niets tegen te ondernemen. Neem in godsnaam die kleine toch eens uit zijn wieg en loop er wat mee rond! Van pure ellende zet ik mij wat loungemuziek op het hoofd en sukkel toch regelmatig in slaap.
In de buurt van Ijsland geraken we in een zone met flinke turbulentie en dient iedereen te blijven zitten en de riem weer om te doen. De kleine is ook in slaap gesukkeld, maar wanneer wij twee uren voor landing ons ontbijt krijgen, wordt hij ook wakker gemaakt en begint het concert van voor af aan.
Op Frankfurt hebben we twee uur tijd om onze volgende vlucht te halen en dat is ruim voldoende. We worden nog geanimeerd door het Canadese Nationale Roeiteam, waarvan enkelen een paar onnozele oefeningen op de grond gaan doen. Kwestie van op te vallen, al doen ze dat zo ook wel door de manier waarop ze gekleed zijn; T-shirt, turnbroekje en zwarte kniekousen! Enkele hebben de kousen wel uitgelaten, maar lopen dan weer op blote voeten. Ze zullen nog op hun neus gaan kijken wanneer we in A'dam aankomen :)
Eens in A'dam geland worden we naar band 6 verwezen voor het afhalen van de bagage. Er staat een hoop volk voor ons en de koffers komen aan de lopende band (of beter: op de lopende band) uit de kelder. Zeker ogenblik stopt de band terwijl er nog zo'n 50 mensen - waaronder wij - staan te wachten. We krijgen het al wat benauwd, maar na vijf minuten rolt de volgende lading naar boven. Tot de band weer stopt. Een informatiebord boven de band geeft echter aan dat nog niet alle koffers zijn uitgeleverd, dus er is nog hoop. Maar na een klein kwartier komt de melding: band uitgeschakeld! Eerder werd al omgeroepen dat band 4 in panne lag en dat men naar band 6 moest.
Dan maar naar de klachtenbalie om aan te geven dat onze complete bagage 'verloren' is. Tot grote opluchting weet men er te vertellen dat er nog bagage van Frankfurt beneden ligt, maar dat ook band 6 defect is en we nu naar band 8 moeten gaan.
Eén uur na de landing zien we dan eindelijk onze vier koffers tevoorschijn komen en kunnen we de mensen van SkyPark bellen dat ze ons mogen komen ophalen. Onze Canadese roeiers hebben zich ondertussen wat meer aangetrokken maar staan buiten aan een bus toch rond te trappelen om het warm te krijgen ;)
Na een vermoeiende rit over de Nederlandse A2 kunnen we om 18:20 eindelijk de sleutel in onze deur steken en zit deze vakantie er weer op.
We hebben in Amerika op de kop 3.300 mijl ofwel 5.310 kilometer gereden! Zo'n 2.300 km meer dan het geplande en daarmee zitten we zelfs iets boven het voorspelde. Het is een mooie reis met veel natuurschoon geweest, waarbij we zowat alles wat we wilden zien ook gezien hebben. Wel vermoeiend maar dat wisten we vooraf en was ook onze eigen keuze. Ondertussen ben ik wel weer de oude, want ik heb afgelopen 'nacht' liefst 16 uren geslapen :)
Volgend jaar is voor één van ons een 'jubileumjaar', en vermist er geen feest wordt gegeven zit er misschien iets anders in de pijplijn.... (begint en eindigt met A, en nee, niet 'Amerika' want dat zou te algemeen zijn ;) )
Posts
